Mijn dochter riep " mijn vingers raken mekaar mama !!!"

Vandaag kwam mn dochter terug thuis voor haar week bij mij. Ze gaf me een knuffel, sloeg haar armen rond me en ik voelde haar handen mekaar vastgrijpen op mn rug. " mama...ik kan helemaal rond je en mijn vingers raken mekaar...dat kon ik hiervoor niet  !!" Ik moest ermee lachen. Het is ongelofelijk hoe snel het gaat. Een goei 10 kg op 3 weken...het is intens. Ik voel me al zoveel lichter, beter, makkelijker, actiever, soepelder...
Drinken gaat vlot. Eten gaat traag en minimaal. Porties zijn klein. Maar ik kan tot hiertoe bijna alles eten. Ik moet dagelijks 60 gram eiwitten/ proteine opeten. Anders verdwijnt naast het vet ook mn spiermassa en dat willen we niet. Daar wordt door de dietiste erg op gehamerd. Ik dacht tevens dat mijn zin naar vers brood en pasta zeer sterk zou blijven...maar hormonaal ligt alles wat plat. Je hebt niet altijd dezelfde zin in iets. En brood en pasta is nu niet iets dat ik gigantisch mis...raar maar waar. Ik mis zelfs mn bruiswater amper. Ik drink plat water. Thee. Cola light of cola zero zonder prik. Ik wilde 2 dingen terug kunnen eten : sushi en sashimi. En pikant zure soep vd chinees. Beiden al gehaald. Werkt prima ;) de rest...is wat zoeken naar lekkere recepten. So far zo good. Ik ga al terug wandelen met Maddox. Trager. Minder lang. Mn knieen doen nog pijn. Maar stilletjes aan komt het...ik blijf met mn gewichtjes werken vr mn armen.

Day by day...