Ik heb mn moederke moeten laten gaan...27 febr 2019

26 febr avond...mijn vader belde me in paniek...de bonnie ademt zwaar en reageert niet meer. Ik sprong in de auto kwam binnen ...zag haar scheef getrokken mond en zag meteen dat het een beroerte was.

Terwijl mn vader beneden de ambulance opwachtte nam ik wenend haar handen..." moederke...jij weet dat ik je doodgraag zie he..." met die scheef getrokken mond mompelde ze " ikke naa ook "...
Om 4.26 u die nacht stierf ze terwijl ik haar arm vast had. Niemand keek met zoveel liefde naar me als mijn moeder. We hebben goeie tijden gehad en slechte...maar t laatste jaar was er alleen liefde...

Ik heb alles gedaan wat ik kon...ik kan haar dood plaatsen met mn verstand. Maar mijn hart weent...ik mis haar vreselijk. Alsof mijn moeder me achtergelaten heeft en ik wil haar aandacht...kusjes en knuffels...ik voel me beroofd van mn moeder...

Ik word 50 in mei.. zij werd 80. 30 jaar en 1 week ouder was ze. 60 jaar getrouwd op 28 nov dit jaar...

Ik moet flink zijn...ik leef verder en zal de dagen grijpen. Maar ik ga ze voor altijd missen..

Wat ben ik toch een mama s kindje...