waarom een blog ?

Een paar dagen terug vroeg Myra me om een foto van deze blog te halen want vrienden uit haar school hadden ermee gelachen en ze vond dat vervelend...
Ik was geschokt ? Geen idee dat kids dit ook lezen en als ze het lezen dat ze dan ook negatieve commentaar geven...

Ik heb de foto met haar eraf gehaald. Geen idee of het nu echt waar was of ze het zelf vervelend vond.
Heb de foto vervangen door een foto van net voor de operatie. En ja dat is al een gigantisch verschil he.
Deze blog is voor mezelf om de evolutie te kunnen herbekijken. Maar ook omdat ik graag schrijf en zelf geen leuke blog vond. Ik wil delen hoe de evolutie en beslissing is gekomen om een bypass te laten uitvoeren. Het is geen luiheidsoplossing. Ik vermagerde geen kilo zonder een kruistocht en een halve kilo daar deed ik weeeeken over. En 1x gewoon eten en dubbel aan gewicht erbij.

Mijn lichaam heeft geleden en ik wil nog veel doen. Ik ben een levensgenieter en ik leef al jaren met pijn. Het is genoeg geweest. Ik wil stralen en actief zijn. Genieten van de dagen en t leven. En als het niet zonder hulp lukt dan maar met.

Weer een collega die terminaal is op veel te jonge leeftijd. Midden 50 ...ik wil leven en het beste uit mezelf halen en in de best mogelijke omstandigheden.

En als ik met mijn blog iemand kan inspireren of helpen dan is dat toch zalig fijn.
Al is het maar 1 persoon...dat is dan 1 overwinning.
Het leven is te kort om bij de pakken te blijven zitten. Te kort om bang en met angst door het leven te gaan. We krijgen allemaal tegenslagen ,verdriet en pech...maar hoe ermee om te gaan is de kunst. Je mag wenen en verdriet hebben en in je bed kruipen met de dekens over je hoofd. Niemand willen zien. Wenen, janken en huilen als een wolf...je mag efkes medelijden hebben met jezelf...maar dan moet je jezelf weer a slap in the face geven en zeggen...nu sta ik weer op en ga ik vechten voor mijn geluk. En zal ik het beste ervan maken voor mezelf en mijn kind...( in mijn geval )
Het vraagt oefening...maar je leert eruit.
Ik ben a lucky woman want ik heb een gouden vriendenkring en ben zeer goed omringd met liefde. Ook al ben ik een alleenstaande mama. Een goe lief zal wel is passeren...ik blijf a sucker for romance. Ik blijf hoop hebben... ;) maar ondertussen gaat het leven verder en t zou zot zijn ondertussen niet te vechten en de dagen te grijpen. Ja, ik heb pijn in mijn knieën die versleten zijn door te veel overgewicht. Maar ik geloof dat het allemaal zal beteren.

Dus op naar meer gewicht verliezen, minder pijn, meer stralen, genieten en cheers to life !