Eten

Nog 3 dagen en dan is het zover...de honger ontbreekt me, maar ik moet blijven eten iedere paar uren. Ik heb de laatste weken op vooral proteïnen geleefd. Een paar lotgenoten die al een operatie hebben gehad zeiden me dat ze nog een beetje hadden geschrokt voor de operatie of toch nog de laatste dagen hun lievelingseten hadden verorberd. Ik heb dat met stukjes gedaan.
De dag dat bleek na 3 weken dieet dat ik geen gram was afgevallen en zelfs 300 gr was bijgekomen heb ik sushi besteld. Was zo' n spelbreker en triest moment.

Maar alhoewel ik een paar dingen nog heb gegeten na het horen van een uitstel...nooit gedacht dat ik zou zeggen dat ik het heb gehad.
Niet dat ik lekker eten afzweer...maar ik heb koolhydraten veel minder gemist dan ik dacht...en ik BEN ZO KLAAR voor mijn operatie en dat gewichtsverlies dat ik er niet meer om geef in de lekkere dingen waar ik eigenlijk niet zonder leek te kunnen.

Sushi en broodje met préparé en ajuin staat nog op het lijstje dat ik hoop nog terug te eten,maar ik heb geen enkel gevoel van "oh jammer toch..."

Alleen het gemis van mijn verslaving aan bruiswater dat wordt heavy.
De tijd is echter rijp. Ik ben het aftellen beu. Mijn eerste consultatie bij dr De Coninck was in januari. We zijn juni. Geen kilo eraf...I am done.
Ik zit naar de voor en na foto's te kijken van anderen op pinterest en instagram. Allemaal esthetisch gigantische veranderingen.Maar het blijft bij mij toch wel vooral voor mijn gezondheid. Minder pijn hebben. Minder druk overal voelen. Actiever kunnen zijn...
En ja...als het dan toch zover is denkt een mens na over welke kleren je gaat kunnen aandoen hahahah...
Natuurlijk kijk ik ernaar uit om magerder te zijn en terug anders te zijn. Ik ben in 25 jaar geen maat 40 meer geweest. Hoeft ook niet...maat 42 is ideaal en voor maat 44 teken ik nu al ;) Ik ging bijna zeggen terug aantrekkelijker maar dat is niet meer. Ik voel me nu ook mooi...stralend zelfs. Ik straal weer. Scheiding verteerd. Genoten en gedate. Grijp de dagen. Ik leef terug echt !
Ik voel me goed in mijn vel en dat kan je zijn bij ieder gewicht. Trust me. Voel me zelfs beter in mijn hoofd en lichaam met maat 50/52 dan met maatje 40 toen.
Jezelf aanvaarden is een levenstaak en niemand is perfect. Het is hoe je omgaat met het leven en je lichaam. Hoe je in het leven staat.
Daar moet je dan eind 40 voor zijn om dat eindelijk te beseffen ;) Veeeeel goede jaren gemist aan gebrekkig zelfvertrouwen terwijl het iets is dat je zelf kan bepalen !!!
De gedachte aan dat loddervel...tja...het houdt me bezig en ja ...het geeft ongerustheid. Hoe erg gaat het zijn ? Tuurlijk na een jaartje stabiliteit kunnen er dingen gecorrigeerd worden. Mijn buik en boobies wil ik gelift hebben want ik wil mijn kleren nog durven uitdoen. Ik ga anders nooit meer aan een man geraken hahahaha...
Maar het zou toch erg zijn dat je goed in je vel zit met maat 50 , dan magerder en gezonder wordt, je kleren niet meer durft uitdoen en je daardoor complexen gaat krijgen.
Daar zit je dan met je gezondere lijf...
Ik wil niet dat dat me parten speelt. Maar het gaat een issue zijn. Gelukkig worden buik, armen en benen terugbetaald. Boobies niet zoveel, maar daar wil ik wel voor proberen te sparen.

Blijf een beetje bang...ook voor de prothese die er nog aan gaat komen voor mijn knie.
Dag per dag. Ik ben zo klaar voor dit alles